Wonen in Adelaide bij mijn familie

Ik ben 2 weken in Adelaide gebleven bij mijn familie. Ze wonen al 50 jaar in Australië en spreken geen Nederlands meer. Behalve mijn oud oom, die 50 jaar geleden met zijn vrouw en 8 kinderen naar Australië is vertrokken Het moment van aankomen was heel spannend. Ik realiseerde toen ik zat te wachten op een bankje in Adelaide dat ik totaal niet wist hoe ze eruitzagen.
na de Tour die ik gemaakt had van Melbourne naar Adelaide (The great ocean road) was ik erg moe. We hadden veel gewandeld, mooie uitzichten gezien en in verschillende hostels geslapen.
Na 10 minuten gewacht te hebben zag ik nog steeds niemand. Ik werd een beetje bang, omdat ik geen hostel had geboekt hier en totaal alleen op dat bankje zat in het begin van de avond. Opeens kwam er een man achter het bankje vandaan. "Charlotte?' vroeg hij een beetje onzeker. aah gelukkig! Hij had een Nederland accent terwijl hij eigenlijk niet echt meer Nederlands sprak.
Die twee weken heb ik ook alleen maar Engels tegen de familie gesproken, behalve tegen mijn oud oom, die nog gewoon Nederlands kon. Hij is 92 en woont in zijn eigen huis, vlak bij de zee.
De eerste 2 nachten viel ik met mijn neus in de boter omdat het gezin een 2 daagse overnachting had gewonnen in het Hilton Hotel van Adelaide! Daar heb ik overnacht in een luxe kamer met op het balkon het het Hotel een spa en zwembad.
De familie is erg lief voor mij en ik voel me erg welkom. Het gezin lijkt heel hecht en ik geniet van de vrolijke meisjes die ze hebben. Het oudste meisje is 27 en woont ook in Adelaide, ze heet Maryke. De middelste heet Bianca en woont in Perth en de jongste Aimee is 16 en woont nog gewoon thuis. Ik verblijf bij de ouders en Aimee in huis. Ik heb een eigen kamertje en een eigen badkamertje dat ik deel met Aimee. Ik geniet van mijn eigen plekje na al die hostels. Daar had je totaal geen privacy, zelfs niet echt op de WC of douche, omdat er een enorme spleet tussen elke deur zat, waardoor je gewoon iemand op de wc kon zien zitten.
Ik ben rondgeleid door Adelaide en heb veel afgesproken met Suvi, mijn finse vriendinnetje die ik in Melbourne ontmoet had en die nu ook in Adelaide was. We zijn samen museums gaan bekijken (prachtige expositie van The black rose gezien), hebben rond gelopen in de botanische tuien van Adelaide en zijn zelfs naar de wijn brouwerij geweest. helaas hebben we geen wijn gedronken omdat dat te duur was, maar ik heb bij de familie elke avond een glaasje wijn gehad waar ik ontzettend van genoten heb! lekkere rode wijn, wat ik het liefst heb, maar ook een aantal witte. Wijn is bekent in Adelaide omdat er om adelaide heen veel wijnbrouwerijen zijn en er dus goede wijn te koop is.

Suvi nam me ook mee naar een berg. haar hostel organiseerde een rit erheen en hoe je terug moest komen moest je zelf maar uitzoeken. In de auto kregen we te horen dat er wel een bus ging, ergens vandaan. Op goed vertrouwen zijn wij, ik en Suvi samen met een franse jongen van haar hostel, met de vrouw van het hostel in haar auto mee gereden de berg op. Na meer dan een half uur zetten ze ons af op een hoge berg waar het erg koud was. We moesten naar beneden lopen en daar onderaan de berg, zou ergens een bushalte moeten zijn dan, vertelde ze. Wij zijn eerst anderhalf uur naar een waterval gelopen en toen besloot Suvi dat ze nog naar het wildlife park wilde dat ergens halverwege onze weg was geweest. We zijn terug gelopen en hebben nog een uur in het park rond kunnen lopen. Knuffelen met kangoeroes en koala beertjes <3 Omdat het opeens plotseling begon te regenen had ik mijn sjaal op mijn hoofd geknoopt, het enige warme kledingstuk dat ik bij me had. Zo hoog in de bergen was het behoorlijk koud, en ik liep in een t shirtje en korte broek. Het was al tegen half 6 en het begon al behoorlijk af te koelen. Toen we terug moesten, hadden we geen idee waarheen en besloten om terug naar de waterval te gaan omdat daar een parkeerplek was dus misschien ook een bushalte. We liepen een uur verder en ik besloten Peter, mijn achterneef (dus de zoon van Jan, mijn oudoom) een smsje te sturen en te laten weten dat ik later was met het eten. Ik stuurde dat ik op de mount Lofty was en dat we een beetje verdwaald waren en ik wat later was daarom. Meteen daarop belde hij me op en zei: "waar ben je?! je bent heel ver verwijderd van Adelaide! er is geen bushalte in de buurt..." Ik had het ondertussen zo koud dat ik rillend de berg afliep en de bomen die ik eerst zo mooi had gevonden een beetje eng begon te vinden zo in de schemering. Het pad was van zand en liep soms met steile afgronden de berg af. "Ik kom je ophalen!" Zei mijn achterneef. Ik moest naar de parkeerplaats lopen van de waterval. Daar werden we met de auto door hem opgehaald en bracht hij Suvi en de franse jongen naar het centrum en mij terug naar zijn huis. Hij vertelde dat er in de buurt van de mount Lofty helemaal geen bushalte was. Pas benden aan in de stad, maar dat had zeker nog 3 uur lopen geweest. "oohh.." naja gelukkig is het goed afgelopen! het was 7 uur toen ik thuis bij het gezin aankwam met Peter. Ik heb wel nog een paar dagen spierpijn gehad van de hele dag lopen op de berg! maar dat is niet erg.

Bij het bezoek aan mijn oud oom gebeurde er iets onverwachts wat niet zo leuk was. Ik was aan het wachten op het strand toen hij bij de dokter was nadat ik hem gesproken had in zijn huis. We hadden een lang gesprek gehad in het Nederlands over zijn familie in Nederland en vroeger. Zijn vrouw is de zus van mijn opa. Hij liet foto's zien en vertelde over hoe het was.
Na dat Peter mijn kwam ophalen op het strand van Adelaide vertelde hij dat zijn vader plotseling een veel te lage bloeddruk had en meteen naar het ziekenhuis moest. Ik ben daarna niet meer terug geweest in het huis. ome Jan heeft erna de anderhalve week dat ik daar nog was in het ziekenhuis gelegen. Hij kreeg een pacemaker bij zijn hart om zijn bloeddruk onder controle te houden en heel wat prikken met medicijnen. Het ging heel slecht, maar gelukkig kwam hij er weer langzaam bovenop. Na een tijdje terug beland op de intensive care gelegen te hebben omdat hij een maagbloeding had dachten ze, ligt hij weer gewoon op afdeling voor herstel. Het afscheid met ome jan viel me we zwaar. Ik had niet veel contact met hem gehad, maar hij beschouwde me als echt familie en hij vond het heel fijn dat ik geweest was, bezoek uit Nederland. Daar genoot hij echt van.

Van het gezin heb ik afscheid genomen met een BBQ het laatste weekend dat ik er was. Ik heb ook bijna al zijn broers ontmoet van Peter, ze wonen allemaal in de buurt. Hij heeft 6 broers en een zusje die helaas niet meer leeft.

Ik zal de maaltijden die elke avond voor mij klaar stonden missen. De fiets waar ik elke dag ( met helm, want dat is verplicht hier) hele fietstochten op gefietst heb en ook geleerd heb om aan de linkerkant van de weg te rijden. Het prachtige centrum van Adelaide waar ik veel geshopt heb ;)
De fietstochten naar de zee die ik maakte en het witte zand, de zeehond die vlakbij in het water zwom bij de pier. De ijsjes die ik at met Carina de vrouw van Peter. Het hondje Millie, het grote huis met de vele kamers. En natuurlijk het gezin zelf, de Australische manier van leven waar ik tussen zat, zoals het school uniform van Aimee, de gesprekken aan tafel, huiswerk en andere zaken. Het was fijn om ze ontmoet te hebben.