avonturen in Queensland

‘s Avonds laat, of eigenlijk heel vroeg in de ochtend, bracht Peter mij van zijn huis naar het vliegveld. Ik vloog vanuit Adelaide rechtstreeks naar Cairns in het noorden van Australië. Eenmaal het vliegtuig uit kwam de hitte me al tegemoet. Dit was pas een Australische winter! Boven de 30 graden overdag en s nachts rond de 25 graden. Ik liep naar de loopband en wachtte op mijn backpack. Nadat ik mijn backpack had opgehaald keek ik eens om mij heen. Het was rond 9 uur in de ochtend en ik had genoeg tijd om een bus naar het centrum te vinden en een hostel te zoeken. Al gauw had ik de shuttlebus gevonden en kocht een kaartje bij het bus-stantje. De bus reed helemaal door Cairns en ik zag het kleine stadje met zijn palmbomen en stranden goed.
Het hostel straatje waar ik werd afgezet, had vele hostels waaruit ik kon kiezen. Een hostel bood een kamer met 5 anderen voor mij 19 dollar! Dat was goedkoop en ik checkte in. In de kamer raakte ik aan de praat met een wat oudere vrouw van in de 60 die een nogal aparte indruk gaf. Ze vertelde mij van haar reizen door Azië en dat ze er 5 jaar gewoond had. Haar mening over de wereld waren mij vreemd en zonder enige vorm van liefde voor de mede mens.
De dagen daarop pakte ik zo veel zon als ik kon krijgen. 3 dagen zwom ik in de Lagoon en liep ik langs het strand. Ik genoot van de mensen om mij heen en van de tropische natuur. Er groeide hier prachtige bloemen en allerlei kleuren en overal stonden palmbomen. Het voelde als een kleine vakantie in mijn grote backpack avontuur.
De derde dag stond ik ´s ochtends op om 7 uur zoals elke ochtend. Ik kleedde me aan, at mijn muesli ontbijtje die ik de vorige dag al in een kommetje met melk had laten weken en las een boek. De vrouw werd wakker in het verst verwijderde bed.
We hadden de afgelopen dagen veel gepraat, waarin ze voornamelijk verteld had over zichzelf en hoe zij de wereld zag. Ik keek op van mijn boek en zei; ‘Goedemorgen’ met een glimlach. De vrouw keek me niet aan maakte een zuchtend grommend geluid van onvrede en staarde voor zich uit. ‘Daar heb je het al.’ Dacht ik nog. Ik had vast in haar ogen iets verkeerd gedaan waarschijnlijk, al kon ik totaal niet bedenken wat. Ik stond op om mijn tanden te poetsen. Achter mij kwam de vrouw uit bed en er kwam een waterval aan woorden uit haar mond, waarvan ik meer dan de helft gelukkig niet verstond. Ik draaide me om en vroeg: “wat?”
Ze zei dat ik vervelend was, en dat ze begreep waarom andere mensen mij ook vervelend zouden vinden. “Ga eens leven, ga ´s ochtends weg en kom s avonds pas laat terug zoals die andere Chinese meisjes doen.” zei ze. Die Chinese meisjes, die eigenlijk uit Japan kwamen hadden beiden een duik cursus waardoor ze de hele dag weg waren. Over welke anderen mensen had ze het? Ik begreep niet wat ik verkeerd deed in haar ogen, ik ging vaak ook ´s ochtends weg, kwam tussen de middag even wat eten halen en verdween dan weer. “Jij bent echt een irritant persoon, natuurlijk vinden mensen jou irritant.” Dat waren haar laatste worden voordat ze de deur achter zich dicht trok en het kamer verliet zodat ik geen kans kreeg om antwoord te geven. Ik stond daar maar, in de kamer. Ik voelde een pijn in mijn borst en was helemaal verward. Wat was er nou net gebeurd? Wat heb ik dan gedaan? Wat ging er nou fout? Ik herhaalde het nog een keer in mijn hoofd. Ik had niks anders gedaan dan opstaan, ontbijtje eten en een boekje lezen. Ik was zo in de war dat ik moest huilen.
Hoe kon ze zo iets zeggen tegen een meisje dat helemaal alleen aan de andere kant van de wereld op reis was? Ik ben die dag weggegaan en ben ga nadenken waarom mij dit zo raakte en waarom zij dat gezegd had.
Ik voelde me heel rot die dag, tot ik mijn realiseerde dat het helemaal niet over mij ging. Zij wilde dat ik onder haar regels zou leven in een hostel kamer waar meerderde mensen sliepen. Dat werkt natuurlijk niet. Het was helemaal niet mijn probleem, dit was van haar. Zij mag dat aapje op haar schouder lekker zelf houden. Er viel een last van mijn schouders. Ik voelde me al een stuk beter, maar ook een beetje rot dat ik mij zo kut heb laten voelen door zo’n niets zeggende vrouw.
Ik kwam tot nog een inzicht, weer had ik mij laten pakken door de mening van andere mensen. Iets wat ik heel graag zou willen veranderen is dat ik niet meer zo alles op mijzelf betrek. Ik denk dat een ander persoon waartegen ze dit gezegd zou hebben, haar schouders opgehaald zou hebben, en zonder enige gedachte verder zou zijn gegaan met de ochtend. Ze zou zich niet eens druk gemaakt hebben over zo iemand omdat ze weet dat het niets met haar te maken heeft. Het meeste wat mensen doen of zeggen is vaak toch niet aan jou bedoelt, het is meer wat zij zelf doormaken en wat er in hun eigen hoofd gebeurt.
Ik ga niet alles meer op mijzelf betrekken, niet alles gaat over mij.  Dat geeft een hoop rust.

Ik ging terug naar het hostel en boekte een tour voor de volgende dag, om de hele dag te snorkelen in het great barrier reef. Ik kwam laat terug in het hostel en stond de volgende dag vroeg op om te gaan snorkelen. Het snorkelen zelf was één van de geweldigste dingen die ik ooit gedaan heb. Het was zo rustgevend om in het water te zweven en rond te kijken tussen de vissen en het prachtig gekleurde koraal. Ik bleef dan ook uren onderwater en genoot van deze andere wereld waarin er alleen maar rust en vrede leek te zijn.
Ik heb zelfs heel even het duiken uitgeprobeerd dat gratis kon voor 15 minuten. Je kreeg een zware zuurstoffles op je rug waarmee ik bijna niet vooruitkwam tijdens het lopen op de boot, een harnas-achtig pak aan en een dingetje waarin je dan in moest ademen. In het water lukte het me niet om onderwater te gaan. Het was te onnatuurlijk voor mij om onderwater adem te halen en ik ademde veel te snel waardoor het mondstuk niet goed bleef zitten tussen mijn tanden en ik happen water naar binnen kreeg. Een klein vogeltje bleef rond om ons drijven en je kon het zo oppakken. Het leek het fijn te vinden om aandacht te krijgen van mensen. Met het vogeltje in mijn hand zwom ik terug naar de andere kant van de boot. Ik ademde onderwater terwijl ik dat deed. Rustige diepe ademhalingen. Nu ging het wel. Voor mij werkt het vaak beter als ik iets zelf kan uitproberen, zonder dat andere mensen om mij heen zijn. Ik trok het pak weer uit, pakte een snorkel en dook het water weer in. Ik had tenslotte nog nooit gesnorkeld, dat kan ik maar beter eerst gaan leren voordat ik een duikcursus ga volgen!
Voor we op de boot gingen, raakte ik aan de praat met een meisje uit Engeland, Nikki, en we bleven de hele dag een beetje bij elkaar. We zagen een schildpad en ik dook erachter aan met mijn onderwater camera. Het was fijn om je ervaringen te delen met iemand die aardig was en je het gezellig mee kon hebben. Het klikte goed en we lachten veel. Na het snorkelen bracht te boot ons terug naar Cairns. Dit wilde ik zeker nog eens doen! Wat een geweldige ervaring, zo veel rust en vrede gaf die onderwaterwereld mij. Je hoort alleen je eigen ademhalingen en de geluiden van het water in je oren.
Nikki nodige mij uit om met haar mee te gaan, ze had nog 2 andere vriendinnen ontmoet en daar had ze de afgelopen weken mee samen gereisd. Ik moest ze ook ontmoeten zei ze, aardige leuke mensen.
Ik ben de dagen daarop gezellig met hun op stap geweest. De dag erna zijn we een andere tour gaan doen, naar de watervallen rondom Cairns. We hebben ook de waterval van Herbal Essences gezien, van die shampoo, en hebben allemaal de Hairflip gedaan zoals in die reclame. We gleden naar beneden van de watervallen als een wildwaterbaan en ik vond het zo heerlijk om zo vrij in de natuurlijke waterbronnen te zwemmen!

Hoe het met die vrouw is afgelopen? Ik was laat na het snorkelen terug gegaan, had een ander hostel geboekt en pakte die avond mijn tas in. Voor het avondeten had ik geen tijd. Dus ik maakte een cup a soupje. Ik gebruikte de waterkoker, die op de kamer stond. Ze kwam binnen en zag dat ik een cup a soupje wilde maken. “jij veroorzaakt erg veel last,” zei ze. “we eten hier niet op de kamer, je eet in de keuken. De kamer is niet om voor te eten.” Ze pakte de waterkoker en verdween de kamer uit. Ik stond op, liep naar de keuken beneden in het gebouw, ik vroeg water van een jongen die net water had gekookt en hij gaf me een beetje water. Daarna liep ik weer terug naar de kamer. De vrouw kwam ook weer terug en begon te zeuren over dat ik niet in de kamer mocht eten. Ik negeerde haar compleet en ging gewoon verder waarmee ik bezig was. Omdat ik niet reageerde begon ze tegen het Italiaanse meisje, in het bed naast mij, aan te praten over hoe vervelend ik was en dat je hoort te eten in de keuken. “wat een mooie tas, waar heb je die vandaan?” Ik praatte dwars door haar gezeur heen en keek het Italiaanse meisje aan. “jaa,” zei ze, “ die heb ik gewoon uit Italië hoor! “ En dat andere tasje? Waarvan is die?” Het Italiaanse meisje negeerde de vrouw ook en begon te vertellen over het tasje. De vrouw stopte met zeuren en verdween de deur uit. Ik at rustig mijn soepje op in de kamer en pakte mijn tas verder in. Het Italiaanse meisje moest lachen. Die avond kwam de vrouw laat terug, ze poetsen haar tanden en ging in bed liggen. Ik heb niks meer van haar gehoord.

De volgende dag vertrok ik vroeg naar het andere hostel waar Nikki en de anderen ook verbleven. Het nieuwe hostel was een stukje duurder, maar veel gezelliger, meer mensen, een bioscoopavond, BBq avond en andere gezellig dingen om te doen. De kamers waren vel gekleurd en ik ontmoeten ook daar weer een paar aardige mensen.
Nikki vertrok naar Brisbane, ze zou over iets meer dan een week al weer terug gaan naar Engeland. Carmen en Evelyn de twee andere meisjes, van 32 en 21 bleven nog even achter. Ze zouden naar beneden trekken vanuit Cairns naar Sydney, de bekende backpackers route. Ik wilde nog naar Port Douglas en Cape Tribulation, dus ik moest helaas ook hen weer verlaten. Dat vond ik erg moeilijk, vooral met Carmen de vrouw van 32 had ik een goede klik. We praten veel en ze zei ook bij het afscheid, hou contact waar je ben in Australië, misschien zien we elkaar weer.
Ik nam ook afscheid van Cairns en begon aan mijn tour naar Cape Tribulation.