Sydney - Melbourne

Op dit moment zit ik in een groot hostel ergens in het centrum van Melbourne, achter mijn kleine laptopje van minder dan een kilo dit stukje te schrijven. Ik denk dat het leuk is om te weten waar ik mij bevind terwijl ik dit schrijf. Het is nu avond rond een uur of half 9. Ik zit in de woonkamer van het hostel waar andere backpackers spelletjes spelen, eten koken of aan het ping pongen zijn op de grote pingpong tafel midden in de ruimte. Het uitzicht uit het raam geeft een goed beeld van Melbourne, mensen gekleed als hippies lopen over straat, de lampen zijn aan van de hoge gebouwen, waardoor het wel op een klein New york lijkt. Overal tweedehands winkeltjes en koffie tentjes die voornamelijk buiten tafels hebben staan. Melbourne is een grote stad waarin het allemaal op straat gebeurt, de urban culture is hier groot. Ik vind het fijn om hier te zijn, maar toch voel ik me best eenzaam.
De eerste week in sydney was zo vol en druk, dat ik nauwelijks tijd heb gehad om bij te komen van het feit dat ik aan de andere kant van de wereld was beland. De vlucht was zo lang en verschrikkllijk geweest dat ik bijna geen jetlag had omdat ik zo moe was dat ik mij slaap ritme snel kon omdraaien. Mijn maag dacht daar helaas anders over en ik ben goed ziek geweest de eerste dagen. Ook omdat er hier veel chloor in het water zit.
In het vliegtuig had ik een meisje leren kennen waar het goed mee klikte, we hebben die eerste week ook veel met elkaar opgetrokken. We konden goed praten en we delen ook veel met elkaar. Daarom was het afscheid ook moeilijk toen ik haar achterliet in Sydney en ik verder ging naar Melbourne. We hadden samen door de blue mountains gewandeld, en in het wild life park met kangoeroes en koala´s geknuffeld. Voor de mensen die mij goed kennen, ja ik liep hellemaal enthousiast rond en heb zo´n anderhalf uur tussen de kangoeroes in gezeten en ontzettend genoten. Dieren knuffelen is een van de beste dingen die er zijn.
Ik heb opgezien tegen het moment dat ik het vertrouwde hostel van Collaroy beach moest verlaten waar bijna iedereen nederlands praat en je veilig voelt omdat de organisatie erzit waarmee ik aankwam. Toch zag ik er ook enorm naar uit om lekker mijn eigen weg te gaan en niet meer vast te zitten aan anderen. Helemaal zelf mijn eigen keuzes te maken wat ik zou gaan doen. Het afscheid met het meisje Naomi viel zwaar, voor mij gevoel had ik echt een goede band met haar en toch besloot ik haar achter te laten. Ik wilde alleen reizen om mijn grenzen te verleggen, meer go with the flow, proberen om zelf de touwtjes in handen te nemen en vooral ook achter mijzelf te staan. Achter de keuzes die ik maak, hoe ik mijzelf in het leven zet en dat ik vooral probeer om goed naar mijn gevoel te luisteren.

Ik stapte in de bus en keek achterom naar Naomi en een ander meisje die mij uit kwamen zwaaien. Dat was een moeiijk moment, nu was ik echt alleen. Het was nu alleen ik met mijn enorme backpack. Het is best wel een raar idee om alles wat je bezit op je rug bij je te dragen. Ik heb het gevoel dat ik veelsteveel bezit en probeer ook spullen weg te geven aan mensen. Ik wil niet meer zo veel bezitten zodat de momenten die ik heb waarin ik lang met mijn backpack op mijn rug moet lopen niet al te zwaar zijn. In Melbourne heb ik 25 minuten met een 17 kilo zware backapck op mijn rug rondgelopen, zoekend naar mijn hostel. Jesus wat was dat zwaar, maar ook zo´n goed gevoel! Het voelt bevrijdend. Je hebt alles bij je, en hebt niks nodig, misschien even uitrusten af en toe langs de weg. Je kan gaan en staan waar je wil. Ik genoot, eenmaal in het hostel aanbeland voelde ik toch wel mijn rug. 17 kilo is niet niks!
Flinders is het hostel waar ik nu zit, ik ben hier nu bijna een week. Eerst sliep ik bij twee jongens op de kamer, de geur die mij tegemoed kwam bij binnenkomst in de kamer veraarde dat al. Ik sliep bovenin het stapelbed. Onderin lag een jongen met een kater in bed te slapen, het andere bed was leeg. Later op de avond ontmoet ik ook de andere jongen die uit chilli kwam. Hij had een apart beeld van de wereld dat vooral veel met voetbal te maken had en dat ik vast heel rijk was omdat ik uit Nederland kwam. In zekere zin is dat ook wel zo voor hem, natuurlijk. Chilli is een onderontwikkeld land, en door mijn ervaring van Peru weet ik een beetje hoe het daar uit moet zien. Hij was aardig en wenste mij een goede nacht als we gingen slapen. De jongen met kater zei niks, tenzij ik hem iets vroeg, hij heeft voornamelijk geslapen toen ik in die kamer zat. Na twee dagen ben ik van kamer gewisseld omdat er andere mensen in die kamer zouden komen. Nu slaap ik met 3 andere meisjes uit frankrijk op de kamer die alleen maar frans praten. Ik slaap nu onderin het stapelbed en lig naast het raam. Als ik vanuit het bed uit het raam kijk, kan ik de stad diep onder mij zien. Ik zit op de 10de verdieping dus het is prachtig om te zien, die hoge gebouwen en de straat onder mij waar mensen lopen. Omdat de zon op mijn bed schijnt door het raam kan ik zelfs mijn eigen wasjes ophangen aan de lattenbodem boven mij. Heel handig.

Ik heb een meisje ontmoet uit Finland. Met haar ben ik in Melbourne veel opgetrokken. We zijn naar museums geweest, hebben door parken gewandeld en aan het strand gezeten. Suvi heet ze. ze is meer van mijn leeftijd (25) en we hebben veel gesproken over hoe we in het leven staan. Suvi vertrok na een paar dagen naar Adelaide omdat haar Australisch/Duitse vriendje Rafael daar was. Ik bleef achter in Melbourne maar wilde eigenlijk ook snel naar Adelaide naar mijn familie daar. Ik had Melbourne wel gezien, er was een festival waar ik gedanst heb in een tent bij een optreden, gesproken met een Australische vrouw aan de waterkant van de rivier in Melbourne en een prachtige vuurwerk show gezien in de nacht.

Ik heb een ontstoken voet, hij is minstens 3x zo dik als de andere voet. Misschien een wondje dat is gaan ontsteken. Ook heb ik Scabies opgelopen in het hostel. Het is verschrikkelijk. overal kleine rode bultjes die vreselijk jeuken. de dokter vertelde mij wat het was en gaf me, na 4 dagen ermee rondgelopen te hebben, medicijnen en een zalfje. het waren zwaren medicijnen waar ik veel van zou moeten slapen en het zalfje mocht maar ongeveer 8 uur op mijn huid blijven en moest daarna eraf gewassen worden.
Al met al zat ik niet lekker in mijn vel. Ik wilde weg. Dus besloot ik de great ocean road te nemen en dan door naar Adelaide te gaan.